Δελτίον Τύπου

Στο εξωκλήσι της Αγίας Σοφίας στη Κυψέλη Αίγινας

Γράφει: ο Νεκτάριος Λαβούτας

Δεκάδες  πιστοί Αιγινήτες και παραθεριστές τίμησαν  την εορτή της Αγίας Σοφίας και των Θυγατέρων της, Πίστεως, Αγάπης και Ελπίδος 16 & 17 Σεπτεμβρίου ε. ε στον ομώνυμο ναΰδριο ανάμεσα στα φιστικικόδενδρα στη Κυψέλη της Αίγινας.

Την παραμονή της εορτής ετελέσθη  πανηγυρικός εσπερινός με αρτοκλασία υπό του Πανοσ. Αρχ. π. Αμφιλοχίου  Γελαδάκη, συλλειτουργούντων των Πρωτοπρεσβυτέρων π. Νεκταρίου Κουκούλη και π. Φανουρίου Μακαρτζή και του Διακόνου Στυλιανού  Κουτσούκου. 

Ο π. Αμφιλόχιος  αναφέρθηκε στο Θ. λόγο του στην πίστη της Αγίας Σοφίας και στο μαρτυρικό θάνατο των τριών θυγατέρων της, προς μίμηση και  δόξα Θεού.

Ακολούθησαν τα εγκώμια της Αγίας Σοφίας από τις καλλίφωνες κυρίες της Κυψέλης προσθέτοντας ένα ακόμα τόνο ευλάβειας στον καλοκαιρινό εσπερινό.

Ανήμερα της εορτής ετελέσθη θεία λειτουργία, υπό του π. Νεκτάριου Κουκούλη, εφημέριου του Ι.Ν. Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Στο χορό των ψαλτών και ο καλός μας φίλος κ. Διονύσιος Καλαμάκης, καθηγητής πανεπιστήμιο Αθηνών 

Ακολούθησε κέρασμα από τα παιδιά της οικογένειας Αντωνίου και Σοφίας Λαβούτα, ιδιοκτητών του ναΰδρίου και του κτήματος.  

Βιογραφία

Η Αγία Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού (117 – 138 μ.Χ.). Οι τρεις θυγατέρες της Αγίας Σοφίας, πήραν τα ονόματα τους από το χωρίο της Καινής Διαθήκης: «νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.» ( Α' Κορινθίους. 13:13).

Η Αγία Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα, γρήγορα χήρεψε και με τις τρεις κόρες της ήλθε στη Ρώμη. Εκεί καταγγέλθηκαν ως φημισμένες χριστιανές. Τότε ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι οι τέσσερις γυναίκες ήταν χριστιανές και διέταξε να τις συλλάβουν.

Αφού απομόνωσαν τη μητέρα, άρχισαν να ανακρίνουν τις κόρες. Πρώτη παρουσιάστηκε στο βασιλιά η δωδεκάχρονη Πίστη. Με δελεαστικούς λόγους ο Ανδριανός προσπάθησε να πείσει την Πίστη να αρνηθεί το Χριστό και θα της χορηγούσε τα πάντα, για να ζήσει ευτυχισμένη ζωή, αλλά αντιμετώπισε το άκαμπτο φρόνημα της νεαρής. Τα λόγια της Αγίας Γραφής αποτέλεσαν δυναμική απάντηση της Πίστης: «ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ» (Γαλ. 2: 20) δηλαδή «ζω εμπνεόμενη από την πίστη μου στον Χριστό, που με αγάπησε και έδωσε τον εαυτό Του για τη σωτηρία μου». Τότε, μετά από βασανιστήρια, την αποκεφάλισαν.

Επίσης με τα λόγια της Αγίας Γραφής απάντησε και η δεκάχρονη Ελπίδα, όταν τη ρώτησαν αν αξίζει να υποβληθεί σε τέτοια βασανιστήρια: «ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν» (Α΄ Τιμοθ. 4:10). Δηλαδή, «ναι, διότι έχουμε στηρίξει τις ελπίδες μας στον ζωντανό Θεό, που είναι σωτήρ όλων των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των πιστών». Αμέσως τότε και αυτή αποκεφαλίστηκε.

Αλλά δεν υστέρησε σε απάντηση και η εννιάχρονη Αγάπη. Είπε ότι η ύπαρξή της είναι στραμμένη «εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ εἰς τὴν ὑπομονὴν τοῦ Χριστοῦ» (Β’ Θεσσαλ. 3: 5). Βέβαια δεν άργησαν να αποκεφαλίσουν και αυτή.

Περήφανη για τα παιδιά της η Σοφία, ενταφίασε με τιμές τις κόρες της και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας το Θεό να την πάρει κοντά του. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της και η Σοφία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους των παιδιών της.