Δελτίον Τύπου

Εξάμηνο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της αειμνήστου μητέρας των Σεβ. Μητροπολιτών Ύδρας Σπετσών & Αιγίνης κ. κ. Εφραίμ  και Κορέας κ. κ. Αμβροσίου, Ξανθούλας.

Γράφει: ο Νεκτάριος Λαβούτας

Την Κυριακή 7ης Σεπτεμβρίου 2014, στον Ι. Ναό Ευαγγελισμός της Θεοτόκου Κυψέλης Αίγινας, ο Σεβ. Μητροπολίτης Κορέας & Έξαρχος Ιαπωνίας κ. Αμβρόσιος τέλεσε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και Ιερό εξάμηνο Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής της αειμνήστου Ξανθούλας, μητέρας των Μητροπολιτών μας. Συλλειτουργούντων των Πρωτ. π. Νεκτάριου Κουκούλη και  Διακόνου Νεκταρίου Δαρδανού. Πλήθος ενοριτών, συγγενών και φίλων της «Αρχόντισσας» παρέστησαν και συμμετείχαν προσευχόμενοι τόσο κατά την Θεία Λειτουργία όσο και κατά την ώρα της τελέσεως του Μνημοσύνου.

Στον εμπνευσμένο λόγο του, αναφέρθηκε στην αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο προσφέροντας στον κόσμο τον μονάκριβο Υιό του για την σωτηρία μας. Βούρκωσαν τα μάτια όλων μας όταν κατά την διάρκεια του Μνημόσυνου  ο Σεβ. Μητροπολίτης Κορέας κ. Αμβρόσιος μας διάβασε ένα ποίημα γραμμένο από τα 16 παιδιά της μακαριστής Ξανθούλας.  

Στη συνέχεια, μετά το πέρας του Μνημοσύνου, μεταφερθήκαμε στο «Πνευματικό Κέντρο Κυψέλης Αίγινας» όπου ο «Σύλλογος Φίλων Ιεραποστολής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Κορέας» είχε προγραμματίσει ομιλία με ομιλητή τον Σεβ. Μητρ.κ. Αμβρόσιο. Ακολούθησε διάλογος με το κοινό όπου τέθηκαν ερωτήματα προς τον Σεβ. για τις συνθήκες του Ιεραποστολικού έργου που επιτελείται στην Κορέα. Στο τέλος της ομιλίας  Π.Κ. Κυψέλης Αίγινας, δόθηκε η ευκαιρία στον Σεβ. να ξεναγηθεί στην έκθεση οικογενειακών κειμηλίων από τον Θεολόγο Γυμνασιάρχη κ. Γεώργιο Μπήτρο.

                                

                          ΤΟ ΛΕΝΤΙΟ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Σε θυμάμαι !

Πάντα ζωσμένη το τιμημένο λέντιον.

Εκτός απ΄ τις Κυριακές και τις γιορτές

Που φορούσες το καλό το φόρεμά σου

και σαν τα κλωσσόπουλα μας μάζευες

μες΄ την Εκκλησιά κοντά σου.

Σε θυμάμαι !

Από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός

πάντα ζωσμένη το πετραχήλι της διακονίας.

Μόνο αργά την νύχτα το αποχωριζόσουν,

για να κάνεις το σταυρό σου.

Να ξαποστάσεις λίγο απ΄τον κόπο και τον καύσωνα της ημέρας

και να ονειρευτείς πως θάθελες  να γίνουν τα παιδιά σου

σαν θα μεγαλώσουν.

Σε θυμάμαι !

Όταν ο ύπνος σφράγιζε γλυκά τα βλέφαρά σου

να τόχεις πάντα δίπλα σου για ώρα ανάγκης.

Και σαν τον φύλακα Άγγελο την νύχτα βιαστικά να το φοράς

για να διακονήσεις

πότε το άρρωστο παιδί σου

πότε αυτό που παραμιλούσε

ή αυτό που ξεσκεπάστηκε και θα κρυώσει.

Σε θυμάμαι !

Με το πόδι να κουνάς το μωρό στη κούνια,

με τ’ ένα χέρι να ανακατεύεις το φαγητό στη κατσαρόλα

με τ’ άλλο να τακτοποιείς την πιατοθήκη

ή να χαϊδεύεις το κεφαλάκι του μικρού

που ναζιάρικα κλαψούριζε τραβώντας σου την φούστα σου.  

Αλήθεια, πως πρόφτανες όλα όσα θέλουν

δεκαέξι  παιδιά για να μεγαλώσουν;

Δεν χρειάζομαι να δω κανένα θαύμα.

Σε σένα μητέρα είδα το θαύμα των θαυμάτων.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ