ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Με τη Χάρη του ζωοδότη Χριστού και τις πρεσβείες του Αγίου Νεκταρίου, άλλη μια περίοδος κατασκηνωτικής ζωής έφθασε στο τέλος της. Ένα τέλος τυπικό μονάχα, αφού η συνάντηση η νοερή θα συνεχιστεί. Αυτός άλλωστε ήταν φέτος ο στόχος και η ονομασία της κατασκηνωτικής περιόδου για Αγόρια Δημοτικού, να γίνει « Η ζωή Του, ζωή μας» να εγκολπωθούμε την όντως ζωή και η ζήση η δική μας παραδείσου πρόγευση να μοιάζει.

                Πιο συγκεκριμένα, από τις 9 εως τις 16 Ιουλίου, η προσευχή, η κοινή τράπεζα, η ομορφία της φύσης και της θάλασσας, τα ομαδικά αθλήματα, η αγιογραφική μελέτη, η συνάντηση με τα μυστήρια της Μετανοίας και της Θείας Ευχαριστίας, η φιλία, το τραγούδι και η δημιουργικότητα ζωντάνεψαν στον Τούρλο της Αίγινας και στις ψυχές όλων -παιδιών και στελεχών- την αγάπη ως βίωμα και την εμπειρία της χαράς του Χριστού.

                Πάλιν καὶ πολλάκις εκφράζουμε ευχαριστίες  και ευχές αναπέμπουμε στον τριαδικό Θεό και τον Άγιό μας για όλους όσοι συνετέλεσαν, βοήθησαν, κοπίασαν και έζησαν μαζί μας τον αγώνα να ζήσουμε και να αναπνεύσουμε Χριστό. Πρωτίστως στο μακρύ ειλητάριο των ευχαριστιών πρέπει να αναφέρουμε τον Σεβασμιώτατο ποιμενάρχη μας κ.κ. ΕΦΡΑΙΜ  ο οποίος ευλόγησε με την παρουσία και το λόγο του και αυτή την περίοδο , καθώς και την ιερά μονή Αγίας Τριάδος- Αγίου Νεκταρίου. Ακόμη, τον αργηγό, π.Αμφιλόχιο Γελαδάκη, ο οποίος μαζί με τους αποτελεσματικούς κατά πάντα υπαρχηγούς, διάκονο  Στυλιανό Κουτσούκο, κ. Παναγιώτη Κλήμη και κ. Παναγιώτη Στενάκη, αναλώθηκε στη διακονία των παιδιών για άλλη μια κατασκηνωτική περίοδο, μεριμνώντας, φροντίζοντας, αγρυπνώντας, προσευχόμενος. Έπειτα, τους εργαζόμενους στη κουζίνα για τη παραγωγή τόσων μερίδων φαγητού και ιδίως τον π.Νεκτάριο Κουκούλη. Τέλος, τους πυλώνες και πνεύμονες της κατασκήνωσης, τα πολυάριθμα και αξιόλογα στελέχη της, τους ομαδάρχες και βοηθούς κ.κ. Μιχαήλ Κάλαβρο , Νίκο Γεωργακόπουλο , Γιάννη Αμπελά , Αλέξανδρο Τσέλιο , Χρήστο Σπηλιώτη, Βασίλη Γεωργακόπουλο , Δημήτρη Ζήσιμο,  Βαγγέλη Στενάκη, Ευάγγελο Σοφικίτη, Παντελεήμονα Μπέση, Νικόλα Λαλαούνη, Γέωργιο Μπαλαμπάνη,  Γρηγόρη Γεωργακόπουλο, Ζαφείρη Αλυφαντή, Νεκτάριο Λεούση, Μανώλη Γκέλο, Νεκτάριο Λαλαΐτη, Παναγιώτη Πάλλη, Νεκτάριο Θεοδωρόπουλο, Μάριο Γεωργακόπουλο, Εμμανουήλ Γιαννούλη, Βασίλη Γιαννούλη, Άγγελο Σκούρτη , Δημήτρη Κουφόπουλο  αλλά και το άοκνο, εργατικό και δυναμικό επιτελείο, το φυτώριο αυτό στελεχών υπό την καθοδήγηση και επίβλεψη του κ.Μανώλη Μακαρατζή. Οι ευχαριστίες είναι πράγματι δίχως τέλος, όπως και τα ονόματα όλων -είτε αναφέρθηκαν εδώ, είτε όχι-  τα οποία η κατασκήνωση ευγνωμονούσα δεν ξεχνά.

                «Ζω δέ ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός»  συναναφωνούμε άπαντες μαζί με τον θείο Παύλο, εμείς όλοι που ζήσαμε και ζούμε στις σκηνές της Αίγινας και τις άλλες σκηνές των καρδιών μας τον τρόπο που η ζωή του Κυρίου γίνεται ζωή μας, τον τρόπο που οι στιγμές των ανθρώπων γεύονται, γεμίζουν και γίνονται αλήθεια και φως και Ζωή. Είθε ο δωρητής της ζωής και της ζωής μας το δώρο, ο παντοδύναμος θεός, να μας αξιώσει να ανταμωθούμε ξανά στο περιβόλι του Αγίου, εκεί να ενώσουμε ξανά τις ζωές μας κι εκεί όλοι μαζί τα λόγια του ποιητή να θυμηθούμε:

 Γλυκό ῾ναι της Παράδεισος

να μελετάς τα κάλλη.

[…]

Πικρή ῾ναι η φοβερότατη

του κόσμου ανεμοζάλη.

μον᾿ εδώ φθάνει ο αντίλαλος,

δε φθάνει η τρικυμιά.