Δελτίο Τύπου

Μισός αιώνας συμπληρώνεται φέτος από το πρώτο έτος λειτουργίας των κατασκηνώσεων της ιεράς μητροπόλεως Ύδρας, Σπετσών, Αιγίνης, Ερμιονίδος και Τροιζηνίας. Μισός αιώνας σφραγισμένος με τις φωνές και τη χαρά τόσων και τόσων παιδιών που πέρασαν, αγάπησαν, διακόνησαν και φέρουν στη καρδιά τους ζωντανές τις μνήμες και καθοριστικές τις εμπειρίες που αποκόμισαν από το περιβόλι του Αγίου Νεκταρίου. Μισός αιώνας χρωματισμένος από τον αγώνα για το κυνήγι των υπεραιωνίων αγαθών.

Την σιωπή του γαλήνιου τοπίου των εγκαταστάσεων των κατασκηνώσεων στη περιοχή του Τούρλου Αιγίνης έσπασαν πρώτα τα αγόρια Γυμνασίου-Λυκείου με τη πρώτη κατασκηνωτική περίοδο, η οποία έλαβε χώρα κατά το χρονικό διάστημα 1-9 Ιουλίου. 

Ως ονομασία όλης της κατασκηνωτικής περιόδου και συνάμα ως στοχοθεσία για τις ημέρες εκείνες και για κάθε ημέρα μέχρι την επόμενη συνάντηση όλων στον ευλογημένο τούτο τόπο, προτάχθηκε η φράση << Από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωσιν>>. Από την πρωτοτυπική σχέση πλάσματος και πλάστη που δίδει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να γίνει κατά χάριν Θεός, αναζητήσαμε τον τρόπο, την αγαπητική συνύπαρξη, ως βίωμα που οδηγεί στην εκπλήρωση αυτής της δυνατότητας και στην όντως θέωση. Καταλυτικός σε αυτή τη προσπάθεια  ήταν ο ρόλος που διαδραμάτισαν τόσο οι εσπερινές αγιογραφικές συναντήσεις, όσο και τα διδάγματα που φυσικά πηγάζουν από τη κοινή ζωή και ποτίζουν τις καρδιές όλων.

Τις ευχαριστίες πρωτίστως στον τριαδικό Θεό, τον Άγιο Νεκτάριο και μοναστήρι του, διαδέχονται εκείνες στον σεβασμιώτατο ποιμενάρχη μας κ.κ. Εφραίμ για την ευλογία του, τον επισκοπικό του λόγο και τη χαρά που κόμισε με την παρουσία του. Ακόμη, ευγνωμονούσα υπάρχει η κατασκήνωση για τους επισκέπτες ιερείς που μίλησαν γλαφυρά στα παιδιά σχετικά με τις αρετές που οδηγούν στον στόχο που προαναφέραμε, ήτοι στη Θέωση. Εκείνοι είναι οι αρχιμανδρίτες π. Αυγουστίνος Ζήσιμος, π. Σάββας Ζέρβας και π. Νεκτάριος Δαρδανός.

Αν όμως, ψυχή μιας εκκλησιαστικής κατασκήνωσης είναι ο θείος Λόγος και η προσευχή, πνεύμονες στο σώμα της είναι τα εκλεκτά της στελέχη και το αρχηγείο. Για άλλη μια χρονιά, ο αρχηγός αρχιμανδρίτης π. Αμφιλόχιος Γελαδάκης, οι υπαρχηγοί κ. Παναγιώτης Κλήμης και κ. Παναγιώτης Στενάκης,  αναλώθηκαν αυταπαρνητικώς στη πολυεύθυνη, αλλά και πολύκαρπη διακονία των παιδιών με τρόπο υποδειγματικό και μέριμνα ανύστακτη. Το αρχηγείο ήταν εκείνο που συντόνισε και ενέπνευσε τη χορεία των αεικίνητων πράγματι ομαδαρχών, οι οποίοι πορεύτηκαν μαζί με τους κατασκηνωτές σε δρόμους σωτηρίας και οι οποίοι ήταν οι εξής: κ. Απόστολος Βαλαζιώτης, κ.Δημήτρης  κ.Νικόλας Λαλαούνης, κ. Δημήτρης Ζήσιμος, κ. Γιάννης Αμπελάς, κ. Κώνσταντίνος Σταυρόπουλος, κ. Μιχάλης Κάλαβρος, κ. Λευτέρης Σιγιάννης, κ. Νίκος Γεωργακόπουλος

Τέλος, δεν θα μπορούσε να μη γίνει ειδική μνεία στους κοπιάζοντες στη κουζίνα και ειδικά στον προσφιλέστατο σε όλους π. Νεκτάριο Κουκούλη, οι οποίοι υπό απαιτητικές συνθήκες εργάζονται, ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι και να τρέφονται σωματικά και κατόπιν πνευματικά.

Η πρώτη περίοδος μπορεί να έληξε, όμως η κατασκήνωση συνεχίζει τα διάβα της με την κατασκηνωτική περίοδο αγοριών δημοτικού μέχρι τις 16 Ιουλίου και θα συνεχίζει το διάβα της στο πέλαγος των χρόνων έχοντας σταθερά στη πλώρη της τον Χριστό, εκείνον που τον χρόνο υπερβαίνει και κάθε σάλο των κυμάτων κατευνάζει. Θα συνεχίσει την ευλογημένη κωπηλασία της, έχοντας την εικόνα του Αγίου Νεκταρίου ζωντανή εντός της, μαζί με τις ευχές και την άνωθεν επίβλεψη των ψυχών που την εμπνεύστηκαν, την αγάπησαν, την διακόνησαν και είναι ακόμη εδώ, πίσω από κάποιο προσευχητάρι ή δίπλα στην εκκλησιά. Είναι εδώ χαίρονται με τη προκοπή μας, σιγοτραγουδούν στη χαρά μας με προεξάρχοντες των μακαριστό μητροπολίτη Ύδρας Ιερόθεο, τον οραματιστή και ιδρυτή των κατασκηνώσεων και πλέον και την αλησμόνητη Αλεξάνδρα Κανελλακοπούλου, τη δασκάλα μας, η οποία άφησε στα χώματα της κατασκήνωσης τη παρουσία της και στον αέρα τη φωνή της. Αιτούμενοι την αρχιερατική ευλογία του οραματιστή μας και τις πρεσβείες του στο ουράνιο θυσιαστήριο μαζί με τις ευχές της αλήστου μνήμης αρχηγού, συνεχίζουμε –όλοι μαζί στρατευμένοι και θριαμβεύοντες- στο αδιάκοπο αυτό ταξίδι που όλο και ανανεώνεται και όλο μένει ίδιο στην ουσία, τη πίστη και το στόχο του, στη κατασκήνωσή μας. Όλοι όσοι ήλθαν, πέρασαν, θα έρθουν , θα περάσουν για να συναντηθούν και να κατασκηνώσουν μαζί ξανά εκεί, στις σκηνές τις ουράνιες, στον Κύριο και Χριστό.