ΚΑΤΑΣKΗΝΩΣΕΙΣ 2009 ΠΟΡΟΣ

Στις 17 Ιουλίου 2009 ξεκίνησε το ταξίδι της η Κατασκηνωτική Περίοδος Αγοριών Γυμνασίου - Λυκείου της Ιεράς Μητρόπολης Ύδρας. Εξήντα Παιδιά και Είκοσι Πέντε Στελέχη έφθασαν το απόγευμα στην Κατασκήνωση, που βρίσκεται στην καταπράσινη πευκόφυτη Καλαβρία της νήσου Πόρου (περιοχή Στάνες).

Την δεύτερη μέρα έγινε ο Αγιασμός και τα ονομαστήρια της Κατασκηνωτικής Περιόδου, η οποία φέτος ήταν αφιερωμένη στον μακαριστό Γέροντα Μητροπολίτη Ύδρας κυρό ΙΕΡΟΘΕΟ Τσαντίλη, ο οποίος συμπλήρωνε έναν χρόνο από την προς Κύριον εκδημία του. Το όνομα της «Νεότητα: Ο Όρθρος των λαμπροτέρων προσδοκιών μας», αντλήθηκε από μια φράση που είχε πει ο Γέροντας στον ενθρονιστήριο λόγο του. Το ενδιαφέρον του Μακαριστού για τους νέους φαίνεται από το έργο του, καθώς πρώτο μέλημά του ήταν η ίδρυση των κατασκηνώσεων.

Την Τρίτη ημέρα της κατασκηνωτικής περιόδου είχαμε την ευλογία και την χαρά να μας επισκεφθεί ο σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.κ. ΕΦΡΑΙΜ. Στελέχη και κατασκηνωτές περιστοίχισαν τον Δεσπότη τους και απόλαυσαν την αμεσότητα της επικοινωνίας μαζί του. Εκείνος τους ευλόγησε και τους ευχήθηκε «καλή κατασκήνωση!».

Είναι γεγονός ότι οι κατασκηνωτές –μικροί και μεγάλοι- μέσα από τον εκκλησιαστικό κατασκηνωτικό θεσμό, ο οποίος τους αγκαλιάζει, έμαθαν πράγματα χρήσιμα για την καθημερινή ζωή τους. Να αυτοεξυπηρετούνται, να δρουν με ελευθερία πιστεύοντας, ότι «πάντα μοι έξεστι, αλλ΄ ου πάντα μοι συμφέρει». Έμαθαν να υπακούουν και να ακολουθούν τις οδηγίες των ανωτέρων τους, διακρίνοντας το ωφέλιμο και το καλό. Οι Κατασκηνωτές ήταν συνειδητοποιημένοι για το τι ήθελαν να ζήσουν και να αποκομίσουν αυτές τις μέρες. Αυτό οφείλεται στην ηλικία τους, στον υψηλό βαθμό ωριμότητας τους και φυσικά στον τρόπο που έχουν μεγαλώσει μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον τους.

Είναι γενικά αποδεκτό ότι η κατασκήνωση έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να καλύψει της σωματικές ανάγκες των παιδιών για ξεκούραση μετά τις σχολικές υποχρεώσεις όλο το χειμώνα, ανάγκες για καλή τροφή, ήλιο, θάλασσα, καθαρό αέρα, ησυχία και ηρεμία τόσο από την βοή των τουριστικών νησιών και περιοχών όσο και από τη θορυβώδη πρωτεύουσα.

Όμως, ισχύει ότι μεγαλύτερη σημασία δόθηκε στις πνευματικές ανάγκες των παιδιών, γιατί ένα παιδί δεν αναπτύσσεται σωματικά μόνο, αλλά ψυχικά και πνευματικά. Η Εκκλησιαστική κατασκήνωση είναι βίωμα, είναι τρόπος ζωής. Αυτό ακριβώς προσπάθησαν τα παιδιά να διδαχθούν, τον Ορθόδοξο τρόπο ζωής. Έτσι, το πρόγραμμα ξεκινούσε και κατέληγε με προσευχή (Όρθρος και Απόδειπνο) που συντελεί στην ορθόδοξη επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Κάθε πρωί μελετούσαν αγιογραφικά αναγνώσματα με θέματα την Προσευχή, την Εξομολόγηση, την Θεία Ευχαριστία, την Ταπείνωση. Τα μεσημέρια ή τα απογεύματα είτε ο Πνευματικός Υπεύθυνος είτε τα Στελέχη του Αρχηγείου, κουβέντιαζαν με τα παιδιά των ομάδων πάνω στους προβληματισμούς, στις αγωνίες, στα όνειρα και στις προσδοκίες τους. Οι έφηβοι στην πλειονότητά τους δεν χρησιμοποίησαν «ξύλινη γλώσσα». Εκφράστηκαν ζωντανά, δηλωτικά, βιωματικά, με παρρησία, που δεν έγινε θράσος, με έντονη αμφισβήτηση και κριτική έως επικριτική στάση, που δεν έφτασε στην πρόκληση, με εύστοχες κατά το πλείστον παρατηρήσεις, που χωρίς να διεκδικούν πάντοτε πρωτοτυπία είχαν το κύρος της προσωπικής μαρτυρίας. Βγήκαν στην επιφάνεια ευαισθησίες, εκτιμήσεις, προτάσεις, μαρτυρίες, επισημάνσεις, προβλήματα, βιώματα και εξωτερίκευσαν γνωστά, αλλά και άγνωστα προβλήματα τους. Τα παιδιά βίωσαν την μυστηριακή ζωή πρώτα μέσα από την Εξομολόγηση και την Μετάνοια και μετά με την Θεία Μετάληψη.

Οι κατασκηνωτές είχαν τη χαρά να τους επισκεφτούν δυο εξαίρετοι Ιεροκήρυκες και να τους μιλήσουν με λόγο ορθό και αληθινό, γεμάτο ζωντάνια: Ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος του Ιερού Ησυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζηνίας Αρχιμ. π. Σπυρίδων Παυλόπουλος με θέμα «Τα σύγχρονα πρότυπα της κοινωνίας», και ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμ. π. Πολύκαρπος Μπόγρης, Γραμματέας της Συνοδικής Επιτροπής Χριστιανικής Αγωγής της Νεότητος, με θέμα «Το εγώ και το εμείς του εφήβου». Την Κατασκήνωση επισκέφτηκαν ακόμα ο π. Νεκτάριος Κουκούλης, που με τα γλυκά και την αγάπη του εύφρανε της ψυχές των παιδιών, ο π. Ἀκίνδυνος Δαρδανός, Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος, που μίλησε και μοίρασε ένα ενθύμιο και γλυκά και ο π. Νικόλαος Γαρυφάλλου, Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος Αἰγίνης, που χάρισε στην κατασκήνωση μια βραδιά παραδοσιακής μουσικής.

            Την προτελευταία μέρα της κατασκήνωσης πραγματοποιήθηκε η Εορτή Λήξης της Περιόδου παρουσίᾳ του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ύδρας, Σπετσών, Αιγίνης, Ερμιονίδος και Τροιζηνίας κ.κ. Εφραίμ. Σε αυτήν παραβρέθηκαν ο Αντιδήμαρχος Γαλατά, ο εκπρόσωπος του «Κ.Ε. Πόρος», Ιερείς, η Αρχηγός των Κατασκηνώσεων των κοριτσιών και αρκετός κόσμος. Η Εορτή ξεκίνησε με την υποστολή της Σημαίας και την παρέλαση των Κατασκηνωτών, ενώ έπειτα ακούστηκαν τραγούδια που είχαν δημιουργηθεί μέσα στην Κατασκήνωση. Επιπλέον, τα στελέχη και ομαδόπουλα ανέβασαν θεατρική παράσταση, που αναφερόταν στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Σ΄ αυτήν ένας Ιερομόναχος του Πατριαρχείου αναλαμβάνει χρέη πασά στην Κρήτη. Το έργο ήταν μια διασκευή από το βιβλίο «Το Συναξάρι των Κρυφών Ονείρων» του Γιώργου Πρίντζιπα. Η Εορτή έληξε με λεβέντικους παραδοσιακούς χορούς. Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.κ. Εφραίμ ευχαρίστησε τον Πνευματικό Υπεύθυνο των Κατασκηνώσεων, π. Ἰωαννίκιο Γιαννόπουλο, τον Γενικό Επόπτη της Κατασκήνωσης Πόρου πρωτοπρ. π. Γεώργιο Στόκο, Αρχιερατικό Επίτροπο Πόρου και Τροιζηνίας και Αναπλ. Πρόεδρο του Δ.Σ. της κατασκήνωσης, τον Αρχηγό κ. Κλήμη Νταλιάνη, τους Υπαρχηγούς κ. Ιωάννη Χελιώτη και κ. Μηνά Νταλιάνη, καθώς και τα υπόλοιπα Στελέχη και όλους όσους προσέφεραν στην κατασκήνωση. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στις κυρίες της κουζίνας, που αφιλοκερδώς βοήθησαν στο έργο της Κατασκήνωσης. 

...30 Ιουλίου 2009... και ώρα 8:00 π.μ....

Τα παιδιά ετοιμάζουν τις αποσκευές τους για την αποχώρησή τους από την κατασκήνωση... Οι βαλίτσες μεταφέρουν εκτός από ρουχισμό, εμπειρίες και βιώματα κατασκηνωτικά, που θα τα ακολουθούν σε όλη τους την ζωή. Κατά την τελευταία ομαδική ορθρινή προσευχή, τα λόγια ακούγονται αργά. Ο νους κάνει τον τελευταίο απολογισμό. Τα ομαδόπουλα επιβιβάζονται στα πούλμαν κρατώντας τους κατασκηνωτικούς επαίνους και φορώντας τα μετάλλιά τους... Φθάνουν στο λιμάνι... Άλλα αγκαλιάζονται, άλλα γελούν, άλλα βουρκώνουν!... Ανεβαίνουν στο καράβι της επιστροφής! Πάνε τρέχοντας στην πλώρη για να αποχαιρετίσουν την κατασκήνωση και να φωνάξουν όλοι μαζί: «Και του χρόνου, θα είναι ωραία, κατασκήνωση παρέα!».